شــیــر زن قـافــلـۀ اهـل بـیـت           عـالــمــۀ عــاقـلــۀ اهـل بـیـت

خـیز و بیاشـوب شب شهـر را           پُـر ز عـلی کن نـفـس دهـر را

خطبه بخوان شهر به پا می‌شود           کـوفـۀ افـسـرده حـرا می‌شـود

مظهـر اعجـاز خـدا در دمشق           آنچه تو کردی همه عشق است عشق

شام چـهـل سال عـلی را نـدید           دستـه گـلی از چـمـن او نچـیـد

شام چهل سال اگر خفـته است           بانگ تو این خواب بر آشفته است

اصغر تو غرقه به خون شد بخوان           اکبرت از اسب نگون شد بخوان

خطبه بخوان سنگ صدا می‌دهد           منـبـر و مـحـراب ندا می‌دهـد

یـوسف دل بـر سـر بـازار تو           مصر و دمشـق اند گرفـتار تو

در هـمـه جـا قـبـلـۀ اهـل دلـی           شـاهـد اسـرار چـهـل مـنـزلـی

جلوه کن و ماه شو و نور باش           آیــنــۀ روشــنـی طــور بــاش

بـر اثـر گـام تـو بر خـاک راه           شعلۀ رحمت شکـفـد هر پگـاه

صبر حسن داری و شور حسین           غیرت زهـرا و غـرور حسین

آن چه تو را هست که را داده‌اند           حُسنی از این دست که را داده‌اند؟

سرو قدا همچو کمان می‌روی!           ماه رخا، اشک فشان می‌روی

ای دل مولا ز چه دل خسته‌ای؟           قلب حـرم بودی و بشکسته‌ای

خون چکد از چشمۀ خورشید و ماه           این جسد کیست در این قتلگاه

هـمـدم صبـح و شب تـو آه شد           عـمر تو بی مـاه تو کـوتاه شد

ماه عـلی چـند نفـس شمع باش           روشنی خـلوت این جـمع باش

چند کـبـوتر به تو دل بستـه‌اند           جـمله به دامـان تو پیـوستـه‌اند